Decyzję o budowie okrętu mającego zastąpić stary pancernik „Lothringen” zatwierdził Reichstag w 1930 niewielką większością głosów. Kontrakt na budowę jednostki, która otrzymała tymczasowe oznaczenie „Panzerschiff B/Ersatz Lothringen”, przyznano stoczni Reichmarinewerft w Wilhelmshaven. Stępkę pod jednostkę położono 25 czerwca 1931. Wodowanie miało miejsce 1 kwietnia 1933. Tego dnia jednostce nadano nazwę „Admirał Scheer”, a matką chrzestną była córka admirała, którego imieniem nazwano okręt. Wybuch wojny zastał okręt w Wilhelmshaven, gdzie 4 września został po raz pierwszy zbombardowany przez samoloty RAF. Niemiecka jednostka nie poniosła jednak żadnych uszkodzeń. Od 1940 do 1 kwietnia 1941 odbywał tzw. rajdy wojenne na Atlantyku i Ocean Indyjskim. 1 listopada osiągnął północny Atlantyk. Tam po pięciu dniach napotykał konwój HX-84 płynący z Halifaxu w Nowej Szkocji,który był osłaniany jedynie przez krążownik pomocniczy HMS „Jervis Bay”. Kapitan krążownika Edward Fegen podjął decyzje o obronie i ostrzeliwaniu niemieckiego krążownika. „Admiral Scheer” otwarł natychmiast ogień ze swych dział kalibru 280 mm. W odległości 10 Mm wywiązała się walka, w wyniku której krążownik pomocniczy po 22 minutach zatonął. W tym czasie konwój zdołał się na tyle rozproszyć, że niemiecki krążownik z 37 statków odnalazł 6 a zatopił 5.
W grudniu 1940 został kierowany na w południowy Atlantyk a w lutym 1941 dotarł na Seszele, tam zmylił pościg Royal Navy i 1 kwietnia 1941 dopłynął do Kilonii. W czasie tego rajdu w sumie zatopił 16 statków o łącznej pojemności 113.000 BRT. Od września 1941 w składzie Floty Bałtyckiej działał na , blokując marynarkę radziecką. W 1942 stacjonował w Norwegii i działał na północy. Między innymi uczestniczył w operacji Wunderland, której celem było sparaliżowanie radzieckiej żeglugi na wodach arktycznych.
W 1943 przebywał na Morzu Bałtyckim. W październiku 1944 okręt wspierał ogniem swojej artylerii walczące na półwyspie S?rve oddziały niemieckie. W tym też czasie atakowany był kilkakrotnie przez radzieckie lotnictwo, nie ponosząc jednak żadnych uszkodzeń. Niemiecki okręt wspierał walczące wojska w strefie przybrzeżnej do marca 1945, kiedy to musiał wycofać się z walki z powodu rozkalibrowania intensywnie używanej artylerii. By przywrócić jednostce zdolność bojową, wysłano ją na remont do Kilonii.
9 kwietnia 1945 krążownik poszedł na dno (po g. 22.45), zatopiony bombami lotniczymi w basenie stoczni Deutsche Werke w Kilonii. Przewrócony do góry dnem został częściowo złomowany, (do lipca 1945 wydobyto metale kolorowe), resztę wraku zasypano gruzem i ziemią.
Dzwon okrętowy znajduje się do dzisiaj w Muzeum Marynarki w Wilhelmshaven.
Niemiecki pancernik kieszonkowy z II wojny światowej. Okręt wykonany z tworzyw sztucznych, drewna i metalu.
DANE TECHNICZNE MODELU:
SKALA: 1:100
DŁUGOŚĆ: 186 cm
SZEROKOŚĆ: 21,6 cm
