Budowę okrętu rozpoczęto 1 lipca 1936 roku w stoczni Blohm und Voss w Hamburgu. Pancernik Bismarck wszedł do służby w Kriegsmarine 24 sierpnia 1940 r. Jego dowódcą został komandor Ernst Lindemann. 28 września 1940 Bismarck wyszedł w swój pierwszy rejs do Gdyni (Gotenhafen), która miała być jego głównym portem postojowym. Okręt został przeznaczony wraz z Scharnhorstem, Gneisenau, Prinz Eugenem i Tirpitzem, do działań mających wiązać okręty Royal Navy i tym samym umożliwiać innym jednostkom swobodę działania przeciwko konwojom zaopatrzeniowym.
Rozkazem z 22 kwietnia 1941 r. dowódca flotylli admirał Günther Lütjens nakazał rozpoczęcie akcji Rheinübung. Okręt flagowy dowódcy floty Bismarck i Prinz Eugen miały przebić się na północny Atlantyk i niszczyć aliancki tonaż. Grupa operacyjna – dwa pancerniki i eskorta niszczycieli – wyszła w morze 19 maja, biorąc kurs na Cieśniny Duńskie. 21 maja okręty zacumowały w fiordzie w Bergen, gdzie zostały wykryte przez samoloty RAF. Do wykrycia i zniszczenia niemieckiej grupy dowódca Home Fleet admirał sir John Tovey wyznaczył armadę w skład, której wchodziły jednostki : Prince of Wales, King George V, Hood, Repulse i Victorious. 22 maja niemieckie pancerniki wyszły ponownie w morze kierując się na północ, na tzw. Drogę Duńską. 23 maja lewym trawersem minęły Islandię, osiągając granicę lodów, i obrały kurs na południe. Podczas tego manewru Bismarck został dostrzeżony przez brytyjski ciężki krążownik HMS Suffolk i wezwany potem do pomocy HMS Norfolk, do którego Bismarck otworzył nieskuteczny ogień. 24 maja doszło do spotkania grupy niemieckiej z Hoodem i Prince of Wales. W trakcie pojedynku artyleryjskiego został zatopiony największy brytyjski okręt Hood a Bismarck został trafiony trzema pociskami kalibru 356 mm. Uszkodzenia spowodowały min. ograniczenie maksymalnej prędkości Bismarcka do 21 węzłów. Lütjens postanowił płynąć do portu w St. Nazaire.Prinz Eugen wziął kurs na Brest, do którego bezpiecznie dopłynął 1 czerwca. Mimo licznych manewrów Bismarckowi nie udawało się zerwać kontaktu z brytyjskimi jednostkami, które były wyposażone w radary. Bismarck stoczył krótką potyczkę z Prince of Wales oraz z samolotami z lotniskowca Victorious. W pościg za Bismarckiem, prócz okrętów już zaangażowanych w działania, Admiralicja rzuciła wszystkie jednostki operujące w tej partii akwenu: pancerniki Rodney i Ramilies, krążownik liniowy Renown, lotniskowiec Ark Royal, krążowniki Sheffield, London, Edinbourgh i grupa 21 niszczycieli.
Mimo tak licznego pościgu 25 maja udało się Bismarckowi wymanewrować okręty brytyjskie i zerwać kontakt
z pościgiem. Przez 31 godzin Bismarck płynął niezauważony w kierunku francuskich portów. Dopiero 26 maja o 10:30 Bismarck został namierzony przez załogę latającej łodzi Catalina. Atak samolotów Swordfish okazał się skuteczny; jedna z torped trafiła w stery Bismarcka, który stracił zdolność do manewrowania. Na pomoc Bismarckowi wysłano U-booty operujące w Zatoce Biskajskiej. Około 22:30 najpierw polski niszczyciel ORP Piorun, a potem angielski Zulu odkryły Bismarcka. 27 maja o godz. 08:43 dowódcy King George V i Rodneya zobaczyli uszkodzonego Bismarcka. Do tych okrętów dołączyły jeszcze Norfolk i ciężki krążownik Dorsetshire. Wywiązała się zażarta bitwa. O godzinie 09:31 ciężka artyleria na Bismarcku zamilkła. Anglicy wstrzymali ogień o 10:16. O godzinie 10:25 ciężki krążownik Dorsetshire odpalił w stronę pancernika 2 torpedy, a w chwilę potem trzecią. Dziesięć minut później Bismarck zaczął pogrążać sie w morzu, po czym przewrócił się do góry stępką i zatonął. Z 2220 zaokrętowanych na Bismarcku marynarzy uratowało się 115 rozbitków.
Ostateczne rozstrzygnięcie, co było przyczyną zatopienia Bismarcka jest dyskusyjne. Anglicy twierdzą,
że pancernik zatonął na skutek trafienia przez torpedy wystrzelone z krążownika Dorsetshire, natomiast
Niemcy uważają, ze pływalność okrętu do końca nie była zagrożona, i że pancernik zatonął na skutek
odpalenia przez załogę ładunków wybuchowych umieszczonych w dnie okrętu.
DANE TECHNICZNE STATKU:
WYPORNOŚĆ: standard: 45950 ton
WYMIARY: długość: 251 m, szerokość: 36 m, wysokość: 15 m
ZANURZENIE: 8,7 m
PRĘDKOŚĆ MAX.: 30,1 węzła
ZASIĘG: 9280 Mm przy 16 węzłach;
PALIWO: 8297 t
ZAŁOGA: 2200 ludzi
DANE TECHNICZNE MODELU:
SKALA: 1:100
DŁUGOŚĆ: 251 cm
SZEROKOŚĆ: 36 cm
WYSOKOŚĆ: 15 cm
WAGA: 10,4 kg
